«Μαύρος καπνός, οι ανεξακρίβωτες – οι φανερές – αιτίες…»
Με το κεφάλι πάντα πίσω, και ψηλά,
έντρομοι να κοιτάζουν.
Τα κρατητήρια, οι εφιάλτες.
Τα όργανα τα φοβερά της νύχτας.
Καραδοκούν.
Παντού κλειστοί γι αυτούς οι δρόμοι.
Θα διαφύγουν; Δεν; Θα…
Ούτε μέσα στο σώμα τους δε νιώθουν ασφαλείς.
(Οι ταπεινοί και οι καταφρονεμένοι ζουν, στα σκοτεινά).
*Από τη συλλογή “Οι Ελεγείες της Ανατολής”, Εκδόσεις 24γράμματα, Αθήνα 2013.
