Πετρώδες γαλάζιο πάνω από σκιά στιλέτου
Επειδή η σάρκα
κοιμάται με το κόκαλο
κυλάνε μάτια στο τραπέζι
με πόδια λιονταριού χορεύει
το τραπέζι πάνω απ’ τη θάλασσα
κι η θάλασσα ανοίγει παράθυρα
σε μια θάλασσα από πρόσωπα
***
Λόγια
Hommage a Andre Breton
To νιτρικό πουλί ξεμυτίζει από το πράσινο χιόνι
κι η γκαρνταρόμπα του
φέγγει όπως οι εφτά επιχρυσωμένοι σπόροι
στα κηροπήγιά τους τη νύχτα
Λόγια αρμένιζαν
στον τυφλό άνεμο
κορβέτα πάνω σε γαλάζια γλώσσα
που κρεμόταν αναίσθητη στους βράχους
*Αναδημοσίευση των ποιημάτων από το τεύχος 7 (Σεπτέμβριος 2-18) του περιοδικού της Υπερρεαλιστικής Ομάδας Αθηνών “Κλήδονας” (σελ. 64).