Η ανάσα μου,
η κοψιά μου
διασχίζουν μονίμως.

Το περίγραμμά μου με πείθει
ότι είμαι
και ένα απαλό άγγιγμα στην πλάτη σου
και ένας παλιός υπάλληλός μου
και ένα φύσημα που αλλάζει το βλέμμα

Βρίσκω τη μυρωδιά μου
εκεί που δεν μυρίζει.
Χάνω την ακοή μου
εκεί που ουρλιάζει η απουσία.

Μυρίζω το κενό.
Ακούω το σούρσιμό του.

Και όμως δεν είμαι εγώ
ή εκεί
να το γράψω
να το μοιραστώ.

Πέρασες και με άφησες με περίεργες ικανότητες.

*Από τη συλλογή ‘Προσάναμμα”, Εκδόσεις των Συναδέλφων, Αθήνα 2013.