στο πετσί μου σκαλωμένες βουλγάρικες λέξεις
στα ριζά των μαλλιών μου φυτρώνει σκόνη και τσιγάρα
σε πλαστούς κόσμους της Νέας Υόρκης μαζεύω βίδες
χορεύω σε άδεια διαμερίσματα
τρέχω μακριά από καλώδια φίδια
κλείνω τα μάτια με την κίτρινη γλώσσα
μη δω νόημα
στα βάρη μου κόβεται η ανάσα
ξεκινώ με τα γόνατα λυγισμένα
σηκώνω εξοπλισμό πιο ακριβό από μένα
τρίζουν οι σπόνδυλοι
σπάζουν τα κουτάλια πάνω στις μέρες
στα χαλασμένα φαγητά
στους κοινόχρηστους διαδρόμους
στις δημόσιες τουαλέτες
κρεμάω σε τυχαία καρφιά
όνειρα και ψυχή
τα μάτια θολώνουν σε κρεβάτια δανεικά
οι μύες παραπονιούνται
τα στομάχια διαλύονται
με ένα φορτίο στην πλάτη
μένει μια μυρωδιά από τσιγάρα κι οινόπνευμα
μένει μία ιδέα από φελιζόλ
σε φτιαχτό πεδίο μάχης
περιμένω να έρθει το λεωφορείο
με τα χέρια γεμάτα μπογιά
ο νους μου κλεμμένος στις εικόνες
περιμένω το μετρό το τραμ
σε μία ατέλειωτη διαδρομή
ακολουθώ μία από καιρό αλλοτριωμένη αντανάκλαση