Artwork: Σταύρος Μεσσήνης

Ο μυθικός Λαβάλ

Ο Λαβάλ είναι βέβαια ο Β.Κ.

Κατέφθασε τάχιστα / αργοπορημένος μόνο κατά το
ήμισυ

ακριβώς τη στιγμή που παρέθετα το γεύμα /
οι τσέπες γεμάτες φακέλους οι φάκελοι γεμάτοι τσέπες.
Η πίεση του δρόμου εξαπλώνεται στις μασχάλες /
η φωτιά σιγοκαίει το τζάκι,
ένας ορυμαγδός εννοιών εγκαθίσταται και αρχίζει να
συναρμολογείται πρόσχαρα,
άμα τη αφίξει του.
Κάποτε ίσως να’ χε ροδοκόκκινα μάγουλα /
αλλά τότε δεν τον ήξερα
«Όχι Τζοάννα, δε γίνεται, μην επιμένεις»
οπότε λέω να ιδρύσουμε
έναν όμιλο με άψογα χαρακτηριστικά /
ο οποίος θα διεξάγει άμεσα ένα πυρετώδες συνέδριο
αντιπροσώπων
-αιρετών και ανακλητών-
-υπόλογων στον πάσα ένα-
με πλούσια χαίτη και ωρολόγιο πρόγραμμα.
Τότε και μόνο τότε, τυλιγμένος σε μια κόλλα χαρτί
θα κηρύξει επιτέλους την έναρξη των εργασιών /
λίγα μόλις λεπτά μετά το τέλος τους

***

ΜΠΛΟΥΤΟΥΘ

στον Δ.Ν.

Σε παρατηρώ με καθυστέρηση χρόνων
/ μέσα στο τροχόσπιτο /
μέσα στον ίλιγγο του τροχόσπιτου
με την πυκνή ζέστη /
τα ρευστά καλώδια / την αργιλώδη συγκομιδή
Τόσες προσπάθειες
πάνω σε τόσες προσπάθειες /
να συμπεριλάβεις μια αχανή έκταση μη-μηχανικών πτυχώσεων
σ’ ένα γαλάζιο δόντι

1,2,4 χρόνια/
ούτε εσύ βέβαια έχεις τη δυνατότητα να εντοπίσεις αυτό το πλεόνασμα
των αναερόβιων μετωπικών συγκρούσεων μπροστά στον καθρέφτη
/του μπάνιου, του χωλ, της βέσπας /
που υπογράμμισε τα μάτια σου
και τα μάτια μου

Το χειμώνα που φεύγει ο κόσμος, κάθε περίπατος στη
θάλασσα γίνεται δίπλα σ’ ένα πηγάδι
το οποίο τροφοδοτείται με τα δίευρα
που συλλέγει αυτός που αναζητά το μεροκάματό του
στην παραλία

***

ΝΑΝΑ Η ΧΟΡΕΥΤΡΙΑ

Ο Χριστός κ’ η Παναγία
Κάνανε μια συμφωνία
Ποιος θα βγει στο δεκατρία

Η Λάρισα δεν ανευρίσκεται πλέον εις τα αποτελέσματά της

Ο σκύλος επέρχεται
Τρελαίνει τα μόντεμ
Τα μοντεμάκια τα καημένα

Οι βάρκες κουνιούνται
Τα πλοία βυθίζονται
Σείονται τα Καλάβρυτα

Ο βοριάς φέρνει κύμα
Φέρνει τσιπς
Ruffles
Καράφλες

Όλες οι λύσεις περιλαμβάνουν εξ ορισμού
το στομάχι, αυτή την αδάμαστη ιαχή κάθε σχολής
οδηγών που τυχαίνει να γνωρίζω.
Ακούς;
Ακούω να λες

Τα σώβρακα του επαναστάτη δεν πουλιούνται
Είναι πάνω απ’ τα κέρδη
Πάνω απ’ τους ανθρώπους
Οι οποίοι είναι πάνω απ’ τα κέρδη
Τα οποία είναι πάνω-κάτω τα ίδια

Είμαι τόσο βέβαιος για την αθωότητά μου
Που δε μπορώ ν’ ανασάνω

Ο χρόνος που σου χάρισα
Μου φάνηκε κενός
Έλα να σε βαφτίσω
Να γίνω και νονός

*Τα ποιήματα αυτά δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό της Υπερρεαλιστικής Ομάδας Αθηνών “Κλήδονας”, τεύχος 4, Μάιος 2010.