Δυσπρόσιτα βλέμματα
Αδημονούν στους πρόποδες
Ενός ανοίκειου χωρισμού
Οσμίζονται την απώλεια
Την αθέλητη
Απλώνοντας τις βαφές
Μιας πολύχρωμης απουσίας
Δαχτυλίδι χαμένο
Γίνηκε η πίστη
Θρονιασμένο δίπλα
Στον Λευκό βασιλιά
Της αμφιβολίας
Έρωτας με μολύβι γραμμένος
Εύκολα για να σβήνει
Φωτογραφίες σκισμένες
Στα δυο και καθέτως
Το παρελθόν
Να μασκαρεύουν
Σε μια γιορτή ηθελημένης αμνησίας
Μάσκες που κρύβουν
Το μακιγιάζ
Προσώπων δίχως στόμα, δίχως χείλη
Άρρητος αποχαιρετισμός
Θαμπά ιδωμένος
Μέσα από τον καθρέφτη
Να προχωρώ πέρα από το τέλος
Έως πέρα από της λήθης
Το στερνό αντάμωμα
* Από τη συλλογή “Μέσα στα όμικρον του ονείρου”, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα 2018.
