Φοβάμαι τα καλοκαίρια

φοβάμαι τα καλοκαίρια
τι δεν έκανα για σένα
το θρήνο της θάλασσας
για το βουνό
το κομμένο κεφάλι ενός ελαφιού
στο ύπνο

τις βαθιές πληγές
ονόμαζες σπηλιές

ένας τραχύς κόκκινος ήλιος
ξεπροβάλλει, ομιλών
πως έζησες τόσο βαθιά μέσα μου
χωρίς να σε πονέσω

***

Οι άντρες αγαπούσαν

οι άντρες αγαπούσαν τις γυναίκες
με το δικό τους μίσος
έφτυναν τη μοίρα
και το χώμα που πατούσαν
γυμνή με τα μωρά
στην άμμο
τις νύχτες που σ’ αγάπησα
πενθούσα

δεν σου μίλησα για το νερό
την ίαση του έρωτα

με πάγωσες σκληρά
με το χέρι ενός χειμώνα