Η Ευχαρίστηση (Η Ποίηση)

Η ευχαρίστηση, την ανακάλυψα!
Μέσα από τη Μουσική.
Ήταν το πιο άμεσο όχημα.

Την αγάπησα.
Την ξέχασα.
Εκείνη όμως πάλι με έφτασε.

Η Μουσική,
Η ευχαρίστηση της Μουσικής
Είναι μεγάλο πράγμα.

Είχα ανάγκη φαίνεται από έκσταση.
Από εκστάσεις, ατελείωτες εκστάσεις.
Κι από χρώματα, σίγουρα από χρώματα!

Βυθίστηκα λοιπόν, αφέθηκα και πήγα.
Ήταν η γυναικεία φωνή που μιλούσε
Μέσα μου από παιδί.

Το βάθος της και οι συνειρμοί που
Εκείνη ασταμάτητα προκαλεί,
Καθώς εγώ τανύζω τη λύρα μου.

Ο χορός συνεχίζεται.
Είναι η ίδια η ψυχή μου που χορεύει.
Ο θρίαμβος της Χαράς.

***

Προσπαθώντας να Θυμηθώ

Προσπαθώ να θυμηθώ
Κάτι μες στον ήλιο,
Κάτι εδώ και πολύ καιρό.

Έρχεται στο νου μια εικόνα ασαφής,
Όμως λαμπερή, με προϋποθέσεις χαράς,
Σχεδόν θριαμβική.

Ανήκει σε άλλη εποχή,
Άλλη μουσική, άλλα χρώματα,
Άλλα συναισθήματα.

Ήμουν μήπως εγώ,
Η μορφή εκείνη που σεργιανούσε
Στους ηλιόλουστους δρόμους;

Τα φευγαλέα εκείνα συναισθήματα
Περνούσαν άραγε μόνο μέσα
Από τη δική μου καρδιά;

Οι φόβοι εκείνοι,
Ανήκαν άραγε μόνο
Σε μένα;

Ποιος είμαι εγώ;
Τότε και τώρα;

*Από τη συλλογή «Δηλώσεις της σιγαλιάς» Εκδόσεις Πολιτιστική Δράση – ΕΜΣΕ, Αθήνα 2011.