Λευκός λαγός
πρέσβης της σελήνης
του Σεπτέμβρη;
Πάπιες, χήνες
φωνές που παρατείνουν
το τέλος της χρονιάς.
Πρωινή ομίχλη –
Ανοιχτά παντζούρια
στο κάστρο βροντάνε.
Χέρια, στόματα
επιδέξια καινούργια
καλοκαιρινά ρούχα.
Κορδωτός ο χαμάλης
στο ποτάμι –
Κελαηδά κούκος.
Οι βραδινές μπόρες
έφτασαν πια
ως και στη Σαρασίνα.
Φωνές στο Έντο –
Χαζεύουν τα άνθη
Κι ύστερα καυγαδίζουν.
Ποιο είναι το αστέρι
που με οδηγει;
Φθινοπωρινό αγέρι.
Το αηδόνι ξεδιψά
κι ύστερα πνίγεται
στο παλαιό πηγάδι
Εφήμερη λιακάδα –
Δύο πουλάκια κάποιους
καλούν στο Γιοσίνο.
Στον κήπο της σιωπής
φουντώνουν μονομιάς
οι αγριάδες.
Ομίχλη, στάζουν οι
χάρτινες ομπρέλες
στο Κιότο.
*Από το βιβλίο Κομπάγιασι Ίσσα, Διακόσια εξήντα επτά χάικου, Εκδόσεις Κουκούτσι, Αθήνα 2017. Εισαγωγή – Μετάφραση – Επίμετρο: Γιάννης Λειβαδάς.