Ηρωικό

Εμπρός μικρέ
και πες το ποίημά σου θαρρετά
για την Ελλάδα
που δεν πέθανε ποτέ!
Για τις αλύτρωτες πατρίδες
και το μαρμαρωμένο βασιλιά…

Εμπρός μικρέ
ίσια την πλάτη
στόμφο στη φωνή!
Μην παραλείπεις την αναπνοή…
Κάπου μες στο κοινό
σε καμαρώνει ο άνεργος μπαμπάς σου.

***

Κι ας χάσω

Βαρέθηκα το ποδόσφαιρο
της μιας στραβοκλωτσιάς,
με τους τακτικισμούς,
τους θεατρινισμούς,
τις κλειστές άμυνες…
Με τους ντροπιαστικούς
συμβιβασμούς της ισοπαλίας,
την ανοίκεια μεταφυσική
των πέναλτυ…
Ιάπωνας καμικάζε
ως το ενενηκοστό λεπτό,
βγαίνω μπροστά κι ας χάσω!

***

Της μοναξιάς καλή συνέχεια

Κι εσύ που με καμάρι την υψώνεις
κι εσύ που οργισμένος την πατάς
κι εσύ που με διαβεβαιώνεις
κάποια σημαία ακολουθάς.

Κάπου, οπωσδήποτε, πρέπει ν’ αρέσεις
την επιβράβευση κι εσύ επιζητάς.
Σε μάθανε να ζεις με τις προσθέσεις
μα ν’ αποστρέφεσαι το πλην της μοναξιάς.

***

Χαϊκού του ανήφορου

Μηχανούλα μου,
πιάνουμε ανηφόρι!
Τρέμεις σύγκορμη.

Σκοτωμένη μια
αλεπουδίτσα, κοίτα,
μας χαμογελά.

Είν’ ένα πικρό
καράβι, που θα μένει
αταξίδευτο.

*Από τη συλλογή “Της μοναξιάς καλή συνέχεια”, εκδόσεις Φαρφουλάς, 2019.