Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ

Τα μεσάνυχτα σηκώνεται άνεμος σφοδρός
στην ομιχλώδη επιφάνεια του καθρέφτη

Το φεγγάρι ολόγιομος παφλασμός η κάθε εικόνα του
αντάρα ασημένια· διασχίζει σαστισμένο
το ’ν’ άκρο του ως τ’ άλλο

Αν τύχει να διακρίνεις κάποια στιγμή
κάποιον στα γόνατα να πέφτει -να δει τι;
μπρος στην ομιχλώδη επιφάνεια του καθρέφτη

Θα ’ναι αυτός, ο δάκτυλος που τάραξε το πράσινο νερό
Αυτός η κλάδος της κουφοξυλιάς, η στείρα ρίζα του πλατάνου
Αυτός το βλέμμα που έγειρε προδοτικά
στη ζεστασιά του αστρικού σαβάνου

Κι αν τύχει να διακρίνεις κάποια στιγμή
κάποιον ξανά στα γόνατα να πέφτει -να δει τι;
μπρος στην ομιχλώδη επιφάνεια του καθρέφτη

Θα είσαι εσύ’ κι εκεί που υπήρχαν μάτια, θα περιδινούνται δυο οπές
Εκεί που υπήρχε πρόσωπο, ένα λευκό κατάλευκο προσωπείο
Κι εκεί όπου υπήρχε κρόταφος, κρανίου τόπος άνεμος σφοδρός κι έρημο τοπίο

Και το φεγγάρι ολόγιομος παφλασμός κι η κάθε εικόνα του αντάρα ασημένια.

***

Οΐ ΕΚΔΡΟΜΕΙΣ TOΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

Τι θλιβερή που είναι
η επιστροφή των εκδρομέων του καλοκαιριού

Ούτε και φέτος κατάφεραν να αποδημήσουν
Επιστρέφουν κατά χιλιάδες κατηφείς

Μαύρα τα σύννεφα, μαύρα τα τσιμέντα, ορυμαγδός
Στα σκουριασμένα διόδια συνωστισμός

Ούτε και φέτος κατάφεραν να αποδημήσουν
Έξαλλη η άσφαλτος βράζει ολημερίς

Στα κράσπεδα ένθεν κι ένθεν της εθνικής οδού
παρασυρμένα τα τετράποδα ξεψυχούν
διερχόμενοι οδηγοί κάνουνε στάση για καφέ και τα χειροκροτούν

Μαύρα τα σύννεφα, μαύρα τα τσιμέντα, ορυμαγδός
Στα σκουριασμένα διόδια συνωστισμός

Τι θλιβερή που είναι
η επιστροφή των εκδρομέων του καλοκαιριού

Ούτε και φέτος κατάφεραν να αποδημήσουν

*Από τη συλλογή “Σεληνάκατος”, Εκδόσεις Μανδραγόρας.