«Οι λησμονημένοι»

Στους παλιούς συντρόφους

Η σκέψη μας σαυτούς γυρίζει,
Που νοσταλγοί
χάθηκαν κάποια μέρα από το πρόσωπο της πόλης.
Που ρουφήχτηκαν βαθειά
μες τάγρια στενά σοκάκια,
Σιωπηλοί,
Αγέρωχοι,
χωρίς καμιά ρυτίδα νά θυμίζει τη ζωή
Που δε γνωρίζαν πια.

Αθήνα, 26 Σεπτέμβρη 70

***

Λίγο πριν ξεσπάσει

Ο τόπος μας έχει μικρύνει.
Λιγόστεψε θανάσιμα το φως.
Το δάσος γέμισε κίτρινα φύλλα.

«Ξερός αγέρας μ’ έλουσε,
ξερός και παγωμένος»

Στο βάθος, ένα σύννεφο
απλώνει απειλητικά τό χέρι του.

Αθήνα, 27 Αυγούστου ’72

*Από τη συλλογή ‘Περιπέτεια ή επιστροφή Αρ.2”, Εκδ. Στοχαστής, 1981.