Έλασσον

Κανένα σύννεφο δεν πέρασε

καμιά φωνή δεν ζήτησε βοήθεια

η απελπισία του τόπου αυτού εκφράζεται

πιο ζωντανά με τη σιωπή

και το πολύ-πολύ τον ψίθυρο

του σκοταδιού που πέφτει-πέφτει
(στις ψυχές μας!..)

***

Ποιος

Ποιος να μου τόλεγε

ότι σήμερα

θα γράψω αυτό το ποίημα

τόσο μικρό ποίημα

για να γιορτάσω την απουσία σου
…
………………………………………

μα ξάφνου

η μουσική σταμάτησε

ο σκοπός π’ αγαπούσες

π’ αγαπούσες

π’ αγαπούσες

γυρίζει μονάχος στους δρόμους

και κλαίει

ποιος έφυγε

ποιος έφυγε για πάντα.

*Από τη συλλογή “Μικρά ποιήματα”, Αθήνα 1952.

**Αναδημοσίευση από εδώ: https://dimartblog.com/2015/10/08/tahtsis2/