ήσυχη
τελείωσαν όλα.
και τα τσιγάρα άκαφτα
και τα χαρτιά αδιάβαστα
άγραφα
οι αναμνήσεις άφαντες
απόηχων βόμβο η φωνή
ανθίζει ακροκέραμα
*
καταφύγιος κόσμος
στα χαρακώματα ξεχνά
ο κόσμος μου τον άλλο κόσμο
μέσα στη σκόνη που σκοτώνει
γλυφό κάτω νερό
δίπλα οι νεκροί κοιτούν συχνά
ή κι οι φωτογραφίες τους
*
πουλί του πρωινού
πουλί πρωί που κομματιάζεις ήχους
πάνω σε δέντρο σκαλωμένο σε κλαδί
ως αναστρέφεις το λαιμό κι αρχίζεις νέα λέξη
διάφανο πάντα αστράφτει το εννέα και μισή!
*Από τη συλλογή “θαυματουργή πλην έρημος”, Εκδόσεις Κουκίδα, 2018.
Reblogged this on Manolis.