ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΠΕΡΑΣΜΑ

Στην Δάφνη

ΟΙ ΠΙΟ μεγάλες αλήθειες παραμένουν
μέσα μας εντοιχισμένες.
Ασάλευτες σαν επιγραφές.
Σκαμμένα μάγουλα απ’ τον άγριο
καλπασμό των δακρύων.
Πέφτει η βροχή και ξεπλένει την αρμύρα’
μα εσύ ρίχνεσαι πάλι στα τυφλά σαν μοίρα.
Ο χρόνος δεν περνάει την πόρτα
που εσύ κρατάς σφαλιστή
κρύβοντας τα κλειδιά της.
Κλείνω τα μάτια μου
και σε νιώθω να κυλάς μέσα μου
υγρή σαν αίμα.

Σκοτεινό πέρασμα.

Ο πιο σπουδαίος λόγος είναι αυτός
που πρόκειται να ειπωθεί.
Η πιο σπουδαία πράξη είναι αυτή
που πρόκειται να γίνει.

Κύθνος, Απρίλιος 1992

***

ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΝΗ ΓΕΥΣΗ

Ο έρωτας θα μας κάνει κομμάτια
Ίαν Κέρτις

ΑΛΛΑΞΕ μόνον ο χώρος της μοναξιάς
που μας είχε κυριεύσει.
Η νύχτα παραδόθηκε χωρίς αντίσταση.
Θρύψαλα σιωπής με την κρυστάλλινη γεύση
από ένα τάσι πνιγμένο στις στάχτες.
Ακαθόριστες φιγούρες καπνού,
αναχώματα από σεντόνια
και δεκάδες λέξεις, ακαταμάχητα σύνεργα πόθου
βαριά τραυματισμένα’
να τι έμεινε σ’ αυτό το δωμάτιο να θνήσκει
μαζί με το απερχόμενο Σαββατόβραδο.

Αθήνα, Μάρτιος 1995

***

ΓΕΝΟΥΣ ΘΗΛΥΚΟΥ

ΟΙ ΜΑΚΡΙΝΟΤΕΡΟΙ δρόμοι είναι — πάντα —
οι πιο κοντινοί.
Λευκές στρατιές κυμάτων, πτυχές των σεντονιών
που σχίζουν τον ατέλειωτο ορίζοντα
του κρεβατιού μας.
Αβέβαιη η έκβαση
του σιωπηρού πολέμου των κορμιών
κρίνεται με το τελευταίο σπαρτάρισμα φωτός.

Όλα κάποια στιγμή κάμπτονται.

Κοιτώ το κρύσταλλο του ματιού της
λίγο πριν το απόλυτο σκοτάδι
και σκέφτομαι ότι η νύχτα
είναι γένους θηλυκού.

Λευκάδα, Αύγουστος 1998

*Από τη συλλογή “Σκοτεινό πέρασμα”, Εκδόσεις Στοχαστής, 2000.