ΈΛΕΥΣΙΣ - ένα ταπεινό ενδιαίτημα αθανασίας
Για όσες αρνήσεις φυτεύτηκαν στο κενό μας,
θα φυτρώνει πάντα μια αδιαμφισβήτητη κατάφαση/
η άρνηση της πτήσης
στις κατασκευές του Λεονάρντο,
θα ανακαλεί τη νομοτελή βαρύτητα
ενώ η απώλεια της νιότης μας,
θα οδηγεί
στη θεοποίηση του κάλλους,
κι όμως
πικρά θα διαπιστώνω διαρκώς,
πως δεν τα καταφέρνουμε να αποφανθούμε
ούτε για την πτήση ούτε για το κάλλος,
έτσι περιγραμματικά κι ασθενικά που πορεύονται γύρω μας,
σαν με τα δάχτυλα ενός αγάλματος στραμμένα
προς τη δροσιά των άστρων,
την ωραιότητα απλά υμνώντας ενός πολεμιστή,
ή τις φλύαρες σπηλιές
εκείνης της κοπέλας με το ασύμμετρο βάδισμα,
ή την αναλαμπή μιας εκκένωσης
στο χθόνιο λιβάδι,
τις σάρκες που βλήθηκαν
και το πώς μύριζαν οι κορυφές των πεύκων μετά/
Αποδειχτήκαμε τόσο ακατάλληλοι για ποίηση,
όσο ένας κόκκος σκόνης
που προσπαθεί να εξηγήσει τις τρεις διαστάσεις,
στο χρόνο και στους θεούς.
ΚΛ – 30/07/2017
photo: Gertrude Käsebier
The Sketch (Beatrice Baxter)
1903
View original post 17 more words