Διώνη Δημητριάδου, Τρία ποιήματα

Πώς γράφονται

‘Οσο βαθαίνει η απόγνωση
τόσο τα μέγιστα η ποίηση επινοεί.
Ψάχνει και ανασύρει
τις πιο κρυφές πτυχές απελπισίας,
εκεί που σταματάει ο νους
και παραλύει η υπομονή.
Οδυνηρή η παραίτηση.
Μα ο στίχος επιμένει
και σαν το βρει το νήμα
αιχμαλωτίζει τη στιγμή
αφήνοντας να λιώσει στο χαρτί
κάθε υποψία δραπέτευσης.
Αρχή δημιουργίας.

***

Ποιητική

Να μην τις στρίβουμε τις λέξεις
μην τις γυρνάμε τα μέσα έξω.
Καλύτερα ο αέρας να περνάει
να αναπνέει ο στίχος
να απλώνεται στον χώρο του
ελεύθερος και πλήρης.
Γιατί με τόσο στρίμωγμα
με τόση μασκαράτα
ασφυκτιά το ποίημα.
Πνίγεται.

***

H Θεωρία του Παιγνίου

Η παρτίδα είναι στημένη
και οι παίκτες ανυποψίαστοι.
Ακόμα κι αυτοί οι λίγοι που
-από τη φύση τους ανήσυχοι-
κάτι ψυχανεμίζονται
μπαίνουν στο παιγνίδι σαν ανίδεοι τάχα.
Στην υπηρεσία των προφάσεων
καθένας άριστος στον ρόλο του.
Το θέμα είναι να σωθεί ο θίασος.
Όσο για τους θεατές
αυτοί έτσι κι αλλιώς κλινήρεις επαναστατούν.

*Μετάφραση: Robert Crist, Δέσποινα Λαλά-Crist
Μικρές εκδόσεις, 2017, 112 σελ.
**Αναδημοσίευση από το Βαρελάκι στο http://varelaki.blogspot.com.au/2017/06/notationes-2017_87.html

Leave a comment