Κωνσταντίνος Καλυμνιός, Τρία ποιήματα

ΠΑΜΒΩΤΙΣ Δ’

Δίγλωσσες εποχές.
Πάνω στα ξέσκεπα
από τα νούφαρα
και το σάλιο του χρόνου
τραπεζομάντηλα
κεντημένα με ιδεογράμματα,
χαράσσουμε
τη γεωμετρία
των ισοσκελών τριγώνων.
Εξισώνουμε
ένα στενό
σαν τη λήθη,
αδίστακτο ηφαίστειο,
με το παράστημα
του θανάτου.

***

ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ

Οι υποκίτρινες κόγχες
των αδειανών τύμβων
δεν τηλεφωνούν
μεσημέρι.
Κάποια άλλα
τάματα βρώσιμα
κατοπτεύουν σιωπηλά
τις έκτοπες κυήσεις
των βρυκολακιασμένων.

***

ΝΕΑ ΖΩΗ

Ολέθρια μπεράτια
κουλούριαζε
επάνω στην ταφόπετρα,
το νεογνό
της οχιάς.

*Από τη συλλογή “Μητρίδες”, Εκδόσεις Απείρωταν, Μελβούρνη 2017.

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s