Ξετιναγμένοι απ’ τις ταχύτητες, με σάρκες πλαδαρές σταλάζουσες
Ουρλιάζοντας αλήτες μέσα στα μποστάνια
Στο ρυθμό του ροκ-εν-ρολ THE FOUR FUCKING BASTARDS
Καβατζάρουμε ψιλά για το μεγάλο ταξίδι
Ξερνάμε τον εαυτό μας παρέα
Παντελόνι καμπάνα από γκρίζα φανέλα και μπουφάν από σουέτ
Σκαστοί σε ένα καράβι με GENERAL για το Περού
Φορτοεκφορτωτές παιδιά για τα θελήματα
Σ’ ένα παλιό φωτογραφείο
Κλέβουμε τα ναύλα μας για Αμερική
Και τα πνίγουμε στην πρέζα
Νυχτερινή υπηρεσία σ’ ένα μπαρ της σκοτεινιάς
THE FAT YANKEE
Λαθραία σ’ ένα βαπόρι για τη Μεσόγειο
Ξεμπαρκάρουμε Μασσαλία με τα μαλλιά μας μιζαμπλί
Ντυμένοι πάντα με καρώ να μαθαίνουμε ισπανικά
BAYON και διάθεση για δράση
Γράφουμε νούμερα σ’ ένα καμπαρέ
Σβήνουμε μέσα στους θολούς καπνούς του μυαλού μας.

Θέλουμε να φύγουμε και πονάμε
Θέλουμε να σας μιλήσουμε και κοιμάστε
Θέλουμε να σας φιλήσουμε και φτύνετε λέξεις
σιχαμένοι φιλισταίοι
οι υβριστές μας πεθαίνουν
Το DADA πάνω στη Βόρειο Ήπειρο
Αξιοποιεί το φιλί μας στο μάρμαρο
Προσβάλλει τη δημόσια αιδώ των αχρείων
Μολύνει την πατρίδα
Που αγαπάτε εσείς
Που κοιμάστε τις νύχτες
Σάπιοι
Εσείς που μας σκοτώνετε
Γιατί είμαστε εχθροί του ύπνου σας
Γιατί είμαστε μόνοι μέσα στη νύχτα
Σα γάτες που ψάχνουν τους σκουπιδοτενεκέδες των πόλεων
Μόνοι σαν ατμόπλοια
Γιατί αγκομαχούμε στα δελτία των ποταμών
Μόνοι μέσα στη νύχτα
Σαν ποδηλάτες που χάνονται
Ποδηλατώντας επίμονα στην άμμο της ερήμου
Σα βαγόνια των τραίνων που αλλάζουν συρμούς
Σ’ απόμερους σταθμούς απόμερων τόπων
Σαν μεθυσμένοι
Γιατί ψαχουλεύουμε τους παχουλούς
Και ιδρωμένους τοίχους των σπιτιών
Μόνοι μέσα στη νύχτα
Με τους καπνούς των τσιγάρων μας
Με τα μάτια μας να τσουρουφλίζονται άγονα
Με τα χείλη μας να σκάζουν σε σέπια
Να ποθούν τον πυρετό
Σα λιμάνια δίχως πλεούμενα
Σαν ξεχασμένα αποτσίγαρα
μέσα σ’ ένα κλειστό δωμάτιο γεμάτο καπνούς
Βαθιά εντός.
Μας ενοχλείτε που κοπιάζετε!
Η “πραγματικότητα” περιγράφεται “το γεγονός”
κατασκευάζεται συμβαίνει αναπαρίσταται αναλύεται
ολοκληρώνεται ως ένα όλον τα σπασμένα κομμάτια του
αποτελούν την εικόνα
το όραμα κατοικεί μόνο στην πτέρυγα των ψυχιατρείων.

Ε! λοιπόν δεν ιδρώνει τ’ αφτί μας
το όραμα κατοικεί παντού όπου φεύγουμε
η περιγραφή είναι ένα τοπίο
το τοπίο είναι ο χώρος των βανδάλων
οι βάνδαλοι είναι δημιουργικοί
η Αφροδίτη της Μήλου είναι μνημείο των σκλάβων
το DADA πάνω στο άγαλμα της Βορείου Ηπείρου.
Για μια λογοτεχνία των βανδάλων
Για μια λογοτεχνία των δημιουργικών λεξιτοπίων
Τα μουσεία να φτύνουμε περνώντας.

Αυτό που έχουμε να πούμε είμαστε εμείς
ταπεινοί κυνηγοί του οράματος
μέσα στην έρημο της φυλακής
που είσαστε εσείς που κοιμάστε τις νύχτες
Είμαστε οι εχθροί του ύπνου σας.

*Πρωτοδημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Τρύπα», τεύχος 1, 1980 – χωρίς όνομα συγγραφέα μάλλον κατά
λάθος αλλά μπορεί και εξεπίτηδες. Εμείς το πήραμεαπό εδώ: http://www.bibliotheque.gr/article/64498
Τα artworks της ανάρτησης είναι της Annalynn Hammond.