Αντίσταση

Μη μας πάρουν την ψυχή
οι οθόνες
οι υποσχέσεις για ευδαιμονία
οι άδειες ειδήσεις
τα περιτυλίγματα
οι γνωστές διαδρομές.
Μην αλώσουν την ψυχή μας
οι στρατιές
οι κατασκευασμένοι εχθροί
οι μονόλογοι των αρπακτικών
ο φόβος του άλλου
η ασφάλεια της παραίτησης.

***

Μονόλογος

Σιωπηλός παρέα μ’ ένα ποτήρι κρασί.
Μεσημέρι,
στα διπλανά τραπέζια
απορροφημένοι οι θαμώνες
στις κουβέντες τους.
Μονολόγησες:
“Μ’ έκλεισαν στην αντίπερα όχθη χωρίς να με ρωτήσουν.
Μου αρνήθηκαν την αγάπη.
Ξέρεις τι είναι να μην έχεις ένα χέρι να σ’ αγγίξει
να νιώσεις τη ζεστασιά;”
Σ’ έπιασε το παράπονο
ήπιες λίγο και ξαναείπες:
“μ’ έκλεισαν στην αντίπερα όχθη χωρίς να με ρωτήσουν”.

***

Το βρέφος

Κρατώ
ένα βρέφος στο δεξί μου χέρι.
Ξαφνικά
σαν αέρας
σαν χέλι μου γλιστρά
κατά κάτω
προς το βάραθρο.
Πετρωμένη η μητερα
με κοιτάζει
από το χάσμα.
Προτού με πλημμυρίσουν
οι κραυγές
απλώνω το άλλο μου χέρι
δένω το βρέφος στο κορμί μου.
Η ψυχή μου γαληνεύει.

***

Μονοπάτι

Φορτίο βαρύ.
Πόσο θ’ αντέξω;
Ανοίγω μονοπάτι
για την πόλη των ιδεών.
Θα τα καταφέρω;
Ωστόσο η προσπάθεια
δίνει νόημα στο παρόν.

***

Δραπέτης

Και θα σβήσω
σαν τα ίχνη κιμωλίας στον πίνακα.
Με περιτριγυρίζουν σκιές.
Θ’ αφεθώ στης φαντασίας το κάλεσμα
δραπέτης
πολιτείας αιχμάλωτης.

*Από τη συλλογή “μαζί”, Εκδόσεις Οδός Πανός, 2009.