Τι θ΄ απογίνει το ποίημα από το οποίο γράφεται το ποίημα
που γράφουμε; Θα ρίξει τις ελπίδες του στο ποίημα
του άλλου. Αλλιώς να λεγόμαστε ανέμελα χαμένοι.
Αυτονόητοι.

*
Η δικαιοσύνη σου δε λυτρώνει, γιατί δεν είμαστε ίσα
κι όμοια. Εμένα με είπε αγάπη μου ο μόνος και πουλί μου το
σκιάχτρο.

*
Αν δε στάθηκα στο ύψος των περιστάσεων, ήταν για να
διατηρήσω την ελευθερία μου
που είχε μέσα τρεις γενιές πεθαμένους.

*
Φοβάμαι τους ευεργέτες που χρειάζονται τη σωτηρία μου —
θέλω να σώζομαι
από γούστο.

*
Και τι έγινε που τα καταλάβαμε όλα, αφού το σώμα μας
ήταν ένα φοβισμένο σκυλί.

*
Είμαστε το άγαλμα μιας απόφασης.

*
Αυτός που σε παρηγορεί παιδί μου για να μη φοβάσαι, είναι
ο ίδιος που σου όρισε τα τέρατα. Δεν είναι αστείο – είναι
η αναγκαία λύπη ότι έχεις σώμα.

*
Ένας λόγος που γράφω μικρά ποιήματα είναι ότι έχω
πολύ χρόνο.

*
Δεν υπάρχουν σημάδια αγάπης, αλλά ζεστοί τόποι
όπου μπορείς να νιώσεις καλά
τα άκρα σου.

*Από τη συλλογή “Φρουρός”, εκδόσεις Φαρφουλάς, Αθήνα 2016.