Στην απόγνωση που λειαίνεται τα Σάββατα
– με ελάχιστα φράγκα μα πολλές δαγκωνιές –
το παλιό μας σκοτάδι εξηγείται:
είναι ένα πηγάδι αδρανούς φωτός,
που βαθαίνει ακυβέρνητο/

Γενναίε Ακρίτα,
των ενδογενών μου συνόρων,
για πότε μεγάλωσες;

Πώς και δεν είσαι ακόμη,
ένα νήπιο με βρεγμένα καλτσάκια,
απόδετο/
που στο αρχαίο νεκροταφείο της Λειψίνας καθέλκυε/
σαν μπαλόνι ξεφούσκωτο/
του χρόνου τη λάσπη;

Στα οστά που σιωπούν,
ψιθυρίζει ο ήλιος ένα γοερό καλοσώρισμα,
κι ακόμη διακρίνονται,
οι αποθήκες των ανθρώπων
που εκβλασταίνουν/
καθώς η ζωή εξοντώνεται,
μια μυωπική εικόνα από ενδεχόμενα μέλλοντα,
εστιάζει.

Σ’ αυτές τις ίδιες στάχτες
θα συνεχίσεις να γερνάς
και να ανθίζεις/

photos: Gundula Schulze Eldowy –

α) Margarete Dietrich – Berlin 1979, aus der Serie “Berlin in einer Hundenacht”  

β) o. T., Berlin 1982, 50 x 60 cm, Gelatine Silver Print, aus: Mappe “Zeit an Zeit”, erschienen 1989 mit insgesamt 20 Fotos aus den Jahren 1979-89