Τα παλιά καφενεία
µοιάζουν µε ηττηµένους φαντάρους˙
κλείνουν µέσα τους το σκληρό καιρό
ανήµπορα να κρατήσουν κάτι
από τη νιότη τους.
Είναι, τα παλιά καφενεία,
ξεχασµένα λιµάνια
που έχασαν στο χρόνο την υπόληψή τους.
Τα κυριακάτικα απογέµατα
η θλίψη αράζει πίσω απ’ τα θαµπά τζάµια
ξεχνιέται µέσα τους.
Φτηνός καπνός τ΄ αγκαλιάζει.
Ο χρόνος ασάλευτος βυθίζει στη λησµονιά
τις σκιές που πέρασαν’
µικροί εργολάβοι ανυπόµονα καρτερούν
να εκδηλωθεί η ανάγκη των απογόνων.
Τα έχουν έτοιµα τα χαρτιά
τους λογαριασµούς, τα συµβόλαια, τι θα πάρει ο καθένας.
Μπουλντόζες και βαριά µηχανήµατα
χωρίς σεβασµό θα γκρεµίσουν τους καπνούς,
τα χνώτα, τις µνήµες.

Η αντιπαροχή, που παίρνει τις ψυχές µας.