Όταν κρεμάσανε στους τοίχους αυταπάτες
Περπάτησαν χέρι χέρι μέχρι το τέλος της φρίκης
Η μοναξιά διαδρομή
Δεν χαρίζει κάστανα
Μόνο σχήματα λέξεις και εγώ
Από εκεί ξεκινώ γεμισμένος Παρίσι
Και ανάμνηση
Γεμάτος γυναίκα παιδί κατοικίδιο
Άδειος από χολή και συστροφή των εντέρων
Άδειος από μάταιο
Δεν κάνω τραμπάλα ούτε σε ήλιο
Μήτε σε φεγγάρι
Μόνο σώμα- αυτό αρκεί
Ένα χάρτινο προσκέφαλο τρυπάει εικόνες στο κρανίο μου
Από την μια άκρη ως την άλλη
Σήμερα όμως χάιδεψα δυο πορτοκάλια στον κήπο
Έδωσα στην γάτα ένα ψαροκόκκαλο υπομονή
Και μια εξαίσια μουσική από τα παράθυρα που ανοίγουν καταμεσήμερο
Κάθε απόγευμα κάνω σπουδή στο κατακάθι του καφέ μου
Ξεφυτρώνει μια έλλειψη με το χθεσινό λουλούδι που φύτεψα
Περνάω σε μεγαλύτερο σχήμα
Σε λιγότερο χρώμα
Στηρίζομαι στο ένα γόνατο
Το άλλο το σφάζω κάθε νύχτα μαζί με τα πουλερικά
Τα φτερά γεμίζουν δωμάτιο – λες
Τίποτα δεν υποχωρεί
Δημιουργείται ξανά

*Το ποίημα “Στο γόνατο” γράφτηκε σε συνομιλία με έργο του Γιώργου Σκυλογιάννη, εικαστικού και καθηγητή της Σχολής Καλών Τεχνών Θεσσαλονίκης, με τον οποίο η ποιήτρια έκανε μια παρουσίαση. Τα τρία έργα οι εικόνες των οποίων αναρτώνται εδώ είναι του Γιώργου Σκυλογιάννη.