Φίλοι που έφυγαν, φίλοι που φεύγουνε κάθε μέρα

Φίλοι που λύγισαν, φίλοι που γύρισαν 

και ξανάφυγαν και γύρισαν πίσω ξανά

εδώ ή κάπου αλλού 

Φίλοι που νιώθουν ξένοι παντού 
κλαίνε τα βράδια και καταπίνουν σκοτάδια

θυμώνουν και βρίζουν μια πουτάνα πατρίδα

που τους γαμάει αλύπητα και τους σπάει τ’ αρχίδια
Φίλοι που τους κατάπιε ο κρατικός μηχανισμός αμήχανους
Φίλοι που λάκισαν, φίλοι που απελπιστήκαν
Φίλοι που ‘ριξαν ποτάμια νερό στο κρασί τους
Φίλοι που προπαγανδίζουν τώρα τον Λεβιάθαν
μεμψιμοιρώντας πως δεν γινόταν αλλιώς
– Είναι πανίσχυρος, ρε συ, ο Καπιταλισμός!
Φίλοι που μείνανε μόνοι μ’ ένα ξυράφι στα χέρια και λοιδορήθηκαν
Φίλοι στο δρόμο, φίλοι στη φυλακή
Φίλοι που απολύθηκαν, φίλοι στην ανεργία
Φίλοι βορά στα φρενοκομεία
Φίλοι που το ‘ριξαν στην πρέζα και άλλοι στο αλκοόλ
Φίλοι που κουμπώνονται για να την παλέψουν
αλλά δεν την παλεύουν
και τρέχουν πάνω-κάτω τις νύχτες δίχως σκοπό
Φίλοι με πολλά πτυχία που τα ‘βαλαν στον κώλο τους
κι άλλοι που ακρωτηριάστηκαν σ’ εργατικές εγκαταστάσεις του κώλου
Φίλοι που τρίβουν πατώματα και πεινάνε
Φίλοι που βδελύσσονται το φαί που διανέμουν
κλέβοντας φραγκοδίφραγκα απ’ τα ρέστα για να ξεχρεώσουν τις δόσεις της ΔΕΗ
Φίλοι που αγωνίζονται μόνοι τους στο σκοτάδι
Φίλοι που προσφέρουν στους πρόσφυγες το υστέρημα της τσέπης και της καρδιάς τους
Φίλοι που τρέχουν και δεν ξέρουν γιατί
Φίλοι που πίστεψαν και πια δεν πιστεύουν
Φίλοι που δεν πίστευαν και τώρα απελπίζονται
Φίλοι που έφυγαν
κυνηγημένοι από την οικογένεια τους μπάτσους το στρατό τις τράπεζες την εφορία
Φίλοι που θέλουν να επιστρέψουν και δεν μπορούν
Φίλοι που δεν θέλουν να φύγουν και φεύγουν
Φίλοι φίλοι φίλοι
Φίλοι που φεύγουνε κάθε μέρα
Φίλοι που χάνονται
Φίλοι που πια δεν υπάρχουν