Την Τετάρτη, 25 Μαΐου 2016 έγινε η παρουσίαση των δύο τελευταίων βιβλίων του συγγραφέα Δρα Γιάννη Βασιλακάκου την οποία διοργάνωσε το Πολιτιστικό Κέντρο της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Μελβούρνης. Το πρόγραμμα παρουσίασε ο κ. Νίκος Ντάλλας. Πρώτος ομιλητής ήταν ο καθηγητής κ. Νίκος Παπαστεργιάδης (επικεφαλής της Σχολής Πολιτισμού κι Επικοινωνίας) του Πανεπιστημίου Μελβούρνης, ο οποίος έκανε μία εις βάθος ανάλυση του πρώτου βιβλίου: «Χρήστος Τσιόλκας: Η Άγνωστη Ιστορία – Η Ζωή και το Έργο του» (εκδ. Οδός Πανός, Αθήνα 2015). Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα της ομιλίας του:

«Είναι μεγάλη τιμή που μιλώ σήμερα για το βιβλίο του Γιάννη Βασιλακάκου για τη ζωή και το έργο του Χρήστου Τσιόλκα. Το βιβλίο του Γιάννη είναι όντως ένα καταπληκτικό και αξιοθαύμαστο επίτευγμα. Το διάβασα με τεράστιο ενδιαφέρον και θαυμασμό και είμαι πραγματικά περήφανος που μου δίνεται η ευκαιρία να μιλήσω γι’ αυτό το πολύ σημαντικό έργο. Αναφερόμενος στην ποιότητα του βιβλίου, ξεκινώ από το Α΄ Μέρος (που αποτελείται από μια σειρά συνεντεύξεων με τον Χρήστο) το οποίο θεωρώ πολύ σημαντικό διότι τεκμηριώνει την όλη εξέλιξη του Τσιόλκα ως άτομο (από παιδί ως ενήλικα). Κι επίσης διότι, στη συνέχεια, επιχειρεί μια διερεύνηση ορισμένων σημαντικών ζητημάτων που τον απασχόλησαν στη ζωή, όπως για παράδειγμα: την πολιτική, τη θρησκεία, την ταυτότητα, τον πολιτισμό, το ρατσισμό κτλ. Ο Γιάννης διαθέτει αυτή την εκπληκτική ικανότητα να θέτει κάποιες ουσιωδέστατες ερωτήσεις, με τέτοιο άμεσο κι ευφυή τρόπο, έτσι που ο Χρήστος να αναγκάζεται να σκάψει βαθιά στην προσωπική του ιστορία και στις σκέψεις του προκειμένου να απαντήσει όσο πιο αυθεντικά και ειλικρινά γίνεται. […] Οι ερωτήσεις αυτές αγγίζουν τόσο ευαίσθητες χορδές, σε σημείο που να μην υπάρχουν εύκολες κι ετοιμοπαράδοτες απαντήσεις. Εξού και ο Χρήστος αναγκάζεται να αναγνωρίσει τα γνωσιολογικά του όρια καθώς και αυτά της ίδιας της γλώσσας. Εξυπακούεται ότι οι συνεντεύξεις αυτές δεν αποτελούν ρεπορτάζ ιδεών, αλλά δίνουν μια αίσθηση όχι μόνο για το ποια ήταν η πορεία του Χρήστου, αλλά επίσης και για το έργο που αναγνωρίζει ο Χρήστος ότι απομένει να γίνει. Κι αυτό είναι ένα απίστευτο επίτευγμα εκ μέρους του Γιάννη Βασιλακάκου – χωρίς να αναφερθώ ακόμη στα άλλα πλεονεκτήματα του βιβλίου αυτού – για το οποίο αξίζει να τον χαιρετίσω και να τον συγχαρώ…».

Ο καθηγητής Νίκος Παπαστεργιάδης

Δεύτερος ομιλητής ήταν ο δημοσιογράφος και ποιητής κ. Δημήτρης Τρωαδίτης, ο οποίος αναφέρθηκε στο δεύτερο βιβλίο του Βασιλακάκου με τίτλο: «Η άγνωστη αλληλογραφία του Κώστα Ταχτσή – και η σχέση του με αυστραλιανούς καλλιτεχνικούς κύκλους» (εκδ. Οδός Πανός, Αθήνα 2014). Ο κ. Τρωαδίτης, αφού έκανε μια σύντομη αναδρομή κι επισκόπηση στην πολυτάραχη ζωή και το έργο του Ταχτσή και τον μυστηριώδη θάνατό του, αναφέρθηκε λεπτομερειακά στο περιεχόμενο του εν λόγω βιβλίου, τη ζωή και τις περιπέτειες του συγγραφέα του «Τρίτου Στεφανιού» στην Αυστραλία, την θυελώδη απέλασή του και τη σπουδαιότητα των επιστολών του προς τον Αυστραλό ζωγράφο Καρλ Πλάτε και τη σύζυγό του Τζόσελιν. Επίσης, στη σχέση του Ταχτσή με τον Αυστραλό νομπελίστα Πάτρικ Γουάιτ και ιδιαίτερα τον σύντροφο του τελευταίου Μανόλη Λάσκαρη, και γενικότερα το αυστραλιανό καλλιτεχνικό συνάφι. Χαρακτήρισε τον Βασιλακάκο ως «κατ’ εξοχήν βιογράφο του Ταχτσή, αφού ήταν ο πρώτος που συνέγραψε την επίσημη βιογραφία του “Κώστας Ταχτσής: η αθέατη πλευρά της σελήνης” που εξέδωσαν οι εκδ. Ηλέκτρα το 2009 κι έγινε μπεστ σέλερ στην Ελλάδα, αλλά και χαλκέντερο ερευνητή-μελετητή αφού ξόδεψε χρόνια ερευνώντας τη ζωή και το έργο του μεγάλου δημιουργού». Ιδιαίτερη μνεία έκανε στον «Απόρρητο φάκελο Ταχτσή» ο οποίος, χάρη στο ενδιαφέρον και τις ενέργειες του Βασιλακάκου αποδεσμεύτηκε από τα Εθνικά Αρχεία της Αυστραλίας (τέλη του 2015), μετά από 55 ολόκληρα χρόνια. «Σημαντικότατο επίτευγμα», τόνισε, «καθώς ο εν λόγω “φάκελος” ρίχνει άπλετο φως στην πολυτάραχη ζωή και δράση του επίμαχου συγγραφέα στους Αντίποδες».

Μια άποψη του ακροατηρίου. Σε πρώτο πλάνο (από δεξιά) οι Γιάννης Βασιλακάκος και Δημήτρης Τρωαδίτης

Τρίτος ομιλητής που ανέβηκε στο βήμα ήταν ο Δρ Γιάννης Βασιλακάκος, ο οποίος, στην αντιφώνησή του, αφού ευχαρίστησε όλους τους συμβαλλομένους στη διοργάνωση της εκδήλωσης – την Ελληνική Κοινότητα για το κάτερινγκ και την άψογη φροντίδα της διοργάνωσης, αλλά και τους έξοχους ομιλητές για τις οξυδερκείς αναλύσεις τους, μεταξύ άλλων τόνισε: «Πάντα με γοήτευε η ζωή των μεγάλων προσωπικοτήτων της τέχνης και των γραμμάτων – Ελλήνων και ξένων. Κυρίως των πρώτων, και ιδιαίτερα όσων υπήρξαν απόδημοι, ή παιδιά αποδήμων, οι οποίοι έζησαν την περιπέτεια του ξεριζωμού από πρώτο χέρι, όπως κι εγώ. Καθόλου τυχαίο λοιπόν που καταπιάνομαι με συγγραφείς που έζησαν εκτός Ελλάδας. Το κριτήριο της αποδημίας όμως δεν είναι το μόνο που λαβαίνω υπόψη. Εννοείται ότι πρωτίστως είναι η ποιότητα, σπουδαιότητα και γοητεία του έργου τους που με έλκει. Αλλά βεβαίως και η ζωή τους με αφορά άμεσα, καθώς, συχνά, είναι εξίσου ενδιαφέρουσα και σημαντική όσο και η δουλειά τους – ιδίως όταν υπάρχουν αχαρτογράφητα νερά όσον αφορά το ερευνητικό πεδίο». Και κατέληξε λέγοντας: «Παρακολουθώντας την αυτοεξομολογητική πορεία συγγραφέων σαν τους Τσιόλκα και Ταχτσή, εμμέσως πλην σαφώς, ιχνηλατώ, αναπόφευκτα, και τη δική μου συγγραφική πορεία. Είναι σα να πορευτήκαμε μαζί χέρι-χέρι όλα αυτά τα χρόνια, σα να συν-γράψαμε από κοινού, κομμάτι-κομμάτι τούτα τα βιβλία…»

Ακολούθησαν ερωταπαντήσεις από το ακροατήριο ενώ, στη συνέχεια, ο Γιάννης Βασιλακάκος υπέγραψε βιβλία του για το κοινό κατά τη διάρκεια της δεξίωσης.

Ο Δημήτρης Τρωαδίτης