Μέσα σε μια νύχτα
πήρα τον τίτλο του άστεγου.
Χάθηκα μέσα στην ομίχλη των στεναγμών.
Ξύπνησα κι ένας εφιάλτης ζωντάνεψε.
Το αντίτιμο της κρίσης πληρώθηκε.

Φόρος αίματος το δικό μου σπίτι.

Στο σαλεμένο μου μυαλό
όλος ο κόσμος
ένα παγκάκι και δέκα μέτρα γη.
Παγωμένα τα χέρια,
λιγοστή η ανάσα,
πετρωμένο το βλέμμα.

Αρκεί το κουράγιο των φίλων να ζεστάνει την ψυχή;

Κάποτε είχα ένα σπίτι.
Στους τοίχους
είχα ζωγραφίσει μικρές και μεγάλες στιγμές ευτυχίας.
Τώρα οι τοίχοι έχουν ραγίσει.
Η εξώπορτα σφραγίστηκε.

Τα όνειρα έγιναν θρύψαλα.

Κι εγώ πνίγομαι σ’ έναν ωκεανό οργής κι απόγνωσης.
Όμως, δεν είμαι μόνος στην «άστεγη πραγματικότητα».
Εδώ είναι όλοι «υποψήφιοι» για τον τίτλο του άστεγου.

*Απόσπασμα από την ποιητική συλλογή “Άστεγη πραγματικότητα” – Βραβείο Λογοτεχνικού Διαγωνισμού Περιοδικού “Κελαινώ” 2013.