Το σκοινί το τεντωμένο
το πλεγμένο σε πλεξούδα από τις συνδεόμενες των ανθρώπων τις ζωές
ξεφτίζει.

Η σκηνή της ζωής μας
τους ίδιους ηθοποιούς δέχεται για πρωταγωνιστές στο δράμα.
Μόνο που η κάθαρση δεν είναι ορατή
ούτε καν στις συζητήσεις των παρασκηνίων.

Παρόλα αυτά ένας ακροβάτης συνεχίζει να τραμπαλίζεται
και στα διαλείμματα να διασκεδάζει το κοινό,
με το μετέωρό του βήμα στο σκοινί το ξεφτισμένο
προσπαθώντας την ισορροπία του να βρει.

Καμιά φορά που το σκοινί λιγάει,
και έκβαση τραγωδίας το νούμερο του παίρνει,
ο θανών ο ακροβάτης,
παράπλευρη απώλεια χαρακτηρίζεται
από τους κριτικούς της τέχνης.
Ανάξιος καθώς ήταν να κινηθεί στο σκοινί το ξεφτισμένο,
δεν ήταν εκλεκτός για μέλος του θιάσου που την σκηνή μονοπωλεί
και που την κάθαρση δεν την προσφέρει.
Ριψοκίνδυνο ήταν το κομμάτι του και θα χαλούσε την συνοχή της παράστασης.
Είπανε.

Στην κηδεία του, μόνο στενοί συγγενείς.
Δεν φημιζόταν και για Χριστιανός Ορθόδοξος.
Τόση η ησυχία,
που το ραδιόφωνο μιας μοιρολογήτρας που καθόταν δίπλα σ’ ένα κοντινό μνήμα,
κάτω από ένα κυπαρίσσι,
πρόδιδε την ατέρμονη αναζήτησή της
για έναν σταθμό
που θα ευχαριστούσε τον δικό της μακαρίτη·
…Για όσους με πλήγωσαν με πισωμαχαιριές θέλω να ξέρουν ότι
σιγά μην κλάψω…
…Ολοκληρώθηκε το κρίσιμο ραντεβού της Τρόικας με τους κυβερνητικούς εκπροσώπους…
…Ποιος την ζωή μου ποιος την κυνηγά…
Ώσπου η βελόνα του να κατασταλάξει σε ένα βαρύ ζεμπέκικο
προς τέρψη του μακαρίτη.

14/11/2013