Τέλος
Θα παραδοθώ
δεν θέλω τίποτα
Θα αφήσω τα πάντα να φυτρώσουν στο μικρό μου δωμάτιο
μέχρι να πεθάνουν
Θα αφήσω τα μαλλιά μου μακριά, θα μοιάζουνε ρίζες
Θα διαλέξω ύμνο για την κηδεία μου
να μιλά για μία μοναδική αγάπη
στο φέρετρό μου τρία χρώματα
και πέντε φτερά
Θα τριγυρνώ γυμνός σε θάλασσες
κι αν με ρωτήσουν τα στοιχεία μου θα πω
οι γονείς μου λέγονταν Υάκινθος και Μαργαρίτα
Θα ξεχάσω ταυτότητα, τραπεζικό λογαριασμό, και φύλο
Είμαι γιος της φύσης, θα λέω μόνο
μιας φύσης που τέλειωσε
***
Σφάχτης
Έχω έναν βαθύ πόνο
με πιάνει τις μέρες που φοβάμαι
μια τρύπα στο κέντρο της πλάτης
Η καρδιά μου παραιτείται
ή τα φτερά προσπαθούνε να βγουν
***
Ψηφιακό φίλτρο
Τα άκρα μας διαπλέκονται
Στα κενά και στις συνάψεις
χωράνε κι άλλα άκρα
Αστερισμοί και ρούνοι
ξόρκια και μάγισσες
Στην πύρινη σανίδα γελάμε μόνοι
Θα γίνουμε λέξεις
Θα γίνουμε ιστορίες για…
View original post 21 more words
Pingback: Three Poems, by Manos Apostolidis (Publication @Φτερά Χήνας) – Pseudo-Scientific Humanities